Auxiliary Verb (กริยาช่วย)

Auxiliary Verb (กริยาช่วย)

Verb ช่วย 24 ตัว มีดังนี้

–    is, am, are, was, were

–    have, has, had

–    do, does, did

–    will, would

–    shall, should

–    can, could

–    may, might

–    must

–    need

–    dare

–    ought to, used to

วิธีการใช้

1. ถ้าประโยคนั้นมีกริยานุเคราะห์ 24 ตัวนี้ตัวใดตัวหนึ่งปรากฏอยู่ในประโยคแต่เพียงลำพังไม่มีกริยาอื่นเข้ามาร่วมประโยคนั้นกริยานุเคราะห์ทำหน้าที่เป็นกริยาแท้

2. ถ้าประโยคกริยานุเคราะห์มาร่วมกับกริยาตัวอื่น  มันก็ทำหน้าที่เป็นกริยาช่วยไป ไม่ใช่เป็นกริยาแท้

 

หน้าที่ของ Verb to be

1. วางไว้หน้ากริยาที่มี ing ทำให้ประโยคนั้นเป็น continuous Tense มีความหมาย แปลว่า กำลัง ทุกครั้งไป

2.  เมื่อวางไว้หน้ากริยาช่อง 3 (เฉพาะสกรรมกริยา ) ทำให้ประโยคนั้นเป็นกรรมวาจก ( Passive Voice ) มีความหมาย แปลว่า ถูก เป็นเอกลักษณ์

3. วางไว้หน้ากริยาสภาวมาลา (Infinitive) แปลว่า จะต้อง มีความหมายเป็นอนาคตกาลเพื่อแสดงถึงความจงใจ หรือตั้งใจ

 

 

หน้าที่ของ Verb to do

1. ช่วยทำประโยคบอกเล่าให้เป็นประโยคคำถาม

2. ช่วยทำให้ประโยคบอกเล่าเป็นประโยคปฏิเสธ ในกรณีที่ประโยคนั้น Verb to have ไม่มี     Verb to be ไม่อยู่  Verb to do จึงต้องมาช่วยให้เป็นปฏิเสธ

3. ใช้หนุนกริยาตัวอื่นเพื่อให้เกิดความสำคัญกับกริยาตัวนั้นว่าจะต้องทำเช่นนั้นจริงๆหรือเกิดขึ้นจริงๆโดยให้เรียงไว้หน้ากริยาที่มันไปหนุน

4. ใช้แทนกริยาตัวอื่นที่อยู่ประโยคเดียวกันเพื่อต้องการมิให้ใช้กริยาตัวเดิมนั้นซ้ำๆซากๆ

5. Verb to do ถ้านำมาใช้เป็นกริยาแท้แปลว่า ทำ เช่น He does his home work every day. (เขาทำการบ้านของเขาทุกๆวัน)

หน้าที่ของ Verb to have

1. เรียงไว้หน้ากริยาช่อง3ทำให้ประโยคนั้นเป็น Perfect Tense (สมบูรณ์การ)

2. ใช้โดยมีกริยาสภาวมาลา ( Infinitive )ตามหลังมีความหมายแปลว่า ต้อง ตลอดไป

3. ใช้ให้เกิดความหมายเท่ากับเหตุกัตตาประโยค คือประโยคที่ทำให้ผู้อื่นกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดให้  ในกรณีเช่นนี้ต้องใช้รูปประโยค

             Have + Noun + Verb 3

หน้าที่ของ Will, Shall, Would, Should

Will  ทำหน้าที่ช่วยกริยาตัวอื่นเพื่อให้เป็นอนาคตและใช้กับประธานที่เป็นบุรุษที่ 2-3 และ

นามเอกพจน์หรือพหูพจน์ทั่วไป

Shall ทำหน้าที่ช่วยกริยาตัวอื่นเพื่อให้เป็นอนาคตกาลและใช้กับประธานที่เป็นุรุษที่1 เท่านั้น

Would ใช้เป็นกริยาช่วยดังต่อไปนี้

1. ใช้เป็นอดีตของ Will ในประโยคที่เปลี่ยนข้อความมาจาก indirect speech

2. ใช้เป็นกริยาในสำนวนการพูด อยากจะ, อยากให้ ในกรณีเช่นนี้ใช้กับทุกพจน์ทุกบุรุษและมีความหมายเป็นปัจจุบันกาลธรรมดา

3. ใช้กับสำนวนการพูดว่า ควรจะ…ดีกว่า ควบกับ better หรือ rather ได้กับทุกพจน์ทุกบุรุษ

 Should  แปลว่า ควร หรือควรจะ ถือเป็นปัจจุบันกาลใช้ได้กับทุกตัวประทานซึ่งส่วนมากมักจะใช้แทนought to โดยเฉพาะภาษาพูด

หน้าที่ของ May, Might

May นำมาช่วยดังนี้

1. เพื่อแสดงความมุ่งหมาย

2. เพื่อแสดงความปรารถนาหรืออวยพรให้

3. ช่วยเพื่อแสดงถึงการอนุญาตหรือการขออนุญาต

4. ช่วยเพื่อแสดงการคาดคะเน

5. ช่วยเพื่อแสดงความสงสัย

Might นำมาใช้ช่วยดังนี้

1. ใช้เป็นอดีตของ may

2. ใช้ในกรณีที่ผู้พูดไม่แน่นอนใจจะทำหรือไม่ (แต่หากแน่นอนใจให้ไปใช้may แทน )

การใช้ Need, Dare, Ought to, Used to

Need ถ้าเป็นกริยาช่วยแปลว่า จำเป็นต้อง ใช้ได้กับทุกบุรุษและทุกพจน์ ส่วนมากมักจะใช้เป็น      กริยาช่วยในประโยคคำถามและประโยคปฏิเสธเท่านั้นกริยาแท้ที่ตามหลัง Need ไม่ต้องใช้ to นำหน้า

Need ถ้าเป็นกริยาแท้แปลว่า ต้องการและเปลี่ยนรูปไปตามบุรุษ,พจน์,กาล เหมือนกริยาทั่วๆไป

Dare ถ้าเป็นกริยาช่วยแปลว่า กล้าใช้ได้กับทุกบุรุษทุกพจน์และเป็นปัจจุบันกาล Infinitive ที่ตามหลังเป็น Infinitive ที่ไม่มี to

Ought to แปลว่า ควรจะ ตัวนี้เป็นกริยาพิเศษทั่วๆไปกล่าวคือเมื่อเป็นประโยคบอกเล่าก็เรียง ought to ไว้หลังตัวประธานในประโยคและกริยาแท้ที่ตามหลัง ought to ก็ต้องเป็นกริยาช่อง 1ตลอดไปหากเป็นคำถามก็ให้เอาเฉพาะ ought ขึ้นไปวางไว้ต้นประโยคและเมื่อทำเป็นประโยคปฏิเสธก็ให้เติม not ลงข้างหลัง ought

Used to แปลว่า เคย เป็นกริยาพิเศษที่มีความหมายว่า เคยกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดในอดีตเป็นประจำแต่บัดนี้ไม่ได้ทำการนั้นอีกแล้วกริยาที่ตามหลังused to ต้องเป็นกริยาช่อง1 ตลอดไปหากเป็นประโยคบอกเล่าให้เรียงไว้หลังประธาน

เป็นคำถามนำเอา Did ขึ้นไปวางไว้ต้นประโยคและเมื่อทำเป็นประโยคปฏิเสธก็ให้เติม did ก่อนแล้วจึงเติม not ลงไป

ที่มา : https://junn1yengl.wordpress.com